03 maart 2013

Kinshasa Kids: Muziek als remedie

SOURIA CHEURFI



In Kinshasa worden kinderen vaak beschuldigd van hekserij. Kinshasa Kids vertelt het verhaal van die kinderen, die van huis worden weggestuurd en die op straat gaan leven. Het is er al lang niets bijzonders meer: ongeveer 30.000 kinderen wonen op straat in de stad van Kinshasa. In de volksmond worden ze shégués genoemd, kinderen van de straat. Kinshasa Kids, een film van de Belg Marc-Henri Wajnberg, laat een hoopvol licht schijnen op de situatie van deze shégués.


Kinshasa Kids volgt het parcours van kleine José. Hij wordt beschuldigd van hekserij, uit zijn huis verbannen en trekt als 'shégué' naar Kinshasa. Daar ontmoet hij een groep van zeven andere “shégués”. Rachel (Mwanze, vorig jaar al beloond voor haar rol in de film War Witch), Emma, Gabi, Gauthier, Jaël, Mickaël en Samy leren hem de basics om te overleven op straat: altijd in groep slapen en je flippers aan je armen hechten, eten stelen, 'werk' vinden,… Zo overleven de shégués in Kinshasa! De kinderen worden geconfronteerd met geweld, armoede en corruptie: “Ik wil politieagent worden, om gerust geld te kunnen stelen,” zegt een van hen, lachend.

Het leven van de acht kinderen is dan geen rozengeur en maneschijn, toch blijven ze positief dankzij hun passie voor muziek. Zingen en dansen, dat doen ze elke dag! Ze ontmoeten Bebson de la Rue, een gekke impresario met blinkende zonnebrillen. De man leeft van en voor zijn muziek. Hij probeert het lot van de kinderen in een positieve richting te sturen en samen vormen ze een band: "Le Diable Aza Te"; "de duivel bestaat niet".


Kinshasa Kids won meerdere prijzen, waaronder de Publiekprijs voor de Beste Film op het Filmfestival in Zagreb en de Prix Odyssée voor de mensenrechten van de Raad van Europa. De Belgische regisseur Marc-Henri Wajnberg verdient applaus door erin te slagen om zo'n ernstig probleem naar voren te brengen op een leuke manier! Kinshasa Kids is geen mierzoete film maar de glimlachen, de sfeer, de dans en de muziek geven een zweempje van geluk aan het verhaal. Kinshasa Kids is geen volbloed documentaire maar ook geen pure fictie. De kijker wordt direct in het leven van de kinderen gegooid en terwijl het scenario op zich niet verrassend is, maken de kleurrijke sfeer van de stad, het thema en de personages Kinshasa Kids zeker de moeite waard.

   Kinshasa Kids (2012)
   Marc-Henri Wajnberg
   Te zien in Vendôme

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wij omarmen elke opmerking, prangende vraag, opbouwende kritiek of lovende reactie, so shoot! Oh ja .. en bedankt!