De Leopoldswijk: een wereld apart

CHARLOTTE HUYSMANS

De Europese Wijk vanuit de lucht (foto: Zinneke, via Wikimedia Commons)

Sinds een tweetal maanden zit ik op kot in Brussel – meer bepaald in Elsene. De buurt waar ik woon kwam dankzij het Inside Out XL-project al aan bod op deze blog. Het fascinerende aan deze buurt vind ik hoe je van het ene moment op het andere vanuit een heel gewone wijk een heel andere wereld kunt binnenwandelen. Ik heb het over de wereld van de Europese Unie.

Brussel is door de aanwezigheid van talrijke Europese instellingen immers de onofficiële hoofdstad van de Europese Unie. Hoewel delen van de dagelijkse werking van de Unie ook vanuit Luxemburg en Straatsburg gestuurd worden, is het toch vooral Brussel dat er het meest mee gelinkt wordt. Lees er maar eens de Britse eurosceptische pers op na: “Brussels” wordt er voortdurend in beschreven als the source of all (European) evil.

De stad huisvest onder meer de hoofdzetels van de Europese Commissie, de Raad van de Europese Unie en de Europese Raad. Verder bevindt ook de tweede zetel van het Europese Parlement zich in Brussel. Hoewel het meeste parlementaire werk in Brussel gebeurt, bevindt de hoofdzetel van het Europese Parlement zich immers in Straatsburg, waar één keer per maand een plenaire vergadering gehouden wordt.

Berlaymontgebouw (foto: Nieuw from nl, via Wikimedia Commons)

Gekke accenten en de "P-Lux"

Al deze instellingen liggen op een kluitje van elkaar in de Leopoldswijk. Deze wijk strekt zich uit tussen de Kleine Ring, het Leopoldspark en het Jubelpark. De opvallendste gebouwen hier zijn de Leopoldruimte, het geheel van gebouwen die het Europese Parlement herbergen, en het Berlaymontgebouw, de hoofdzetel van de Europese Commissie. De Leopoldswijk ontstond oorspronkelijk halverwege de 19e eeuw. De wijk werd toen ontwikkeld voor een publiek van aristocraten en gegoede burgers. Tegenwoordig blijft er echter niets meer van deze oorspronkelijke wijk over. Met de komst van de Europese Unie zijn de meeste woningen onder de sloophamer terecht gekomen en hebben ze plaats geruimd voor moderne kantoorgebouwen. Enkel het dambordpatroon van de straten en pleinen is overgebleven.

Door de Europese Wijk wandelen voelt voor mij een beetje aan als reizen. De voertaal is plots geen Frans meer, maar Engels (ondertussen de eigenlijke tweede taal van Brussel geworden) met de gekste accenten. De lunchzaken zijn plots veel chiquer (en bijgevolg duurder), de cafés worden "pubs", en alles ziet er plots veel verzorgder en properder uit. De buurt rond het Berlaymontgebouw en het Schumanplein is een kale, ongezellige bouwwerf, maar in de buurt van het Europese Parlement is het een stuk aangenamer vertoeven. Deze laatste ligt aan het Luxemburgplein, waar de cafés en brasseries met hun terrassen de ideale plek zijn voor de eurocraten om van een lange lunch te genieten of een afterwork drink te nuttigen. Op de “P-Lux” –zoals de expats het plein graag noemen – is het altijd ambiance. Toch zolang het geen weekend of een officiële feestdag is, want dan is de hele Leopoldswijk verlaten.

Luxemburgplein (foto: JLogan, via Wikimedia Commons)

De Europese wijk is een heel eigenaardige plek. Een wereld apart binnen onze hoofdstad. Ga deze vooral zelf ontdekken! Visit Brussels heeft bijvoorbeeld een wandeling uitgestippeld die je langs alle belangrijke plekken leidt. Bovendien wordt volgende week op zaterdag 4 mei Europadag gevierd. Op die dag houden alle Europese instellingen open deur en worden er bovendien tal van evenementen georganiseerd. Het ideale moment dus om eens een bezoekje aan de Leopoldswijk te brengen. Niet getreurd echter als je die dag al andere plannen hebt, Ratatouille Bruxelloise zal er ook bij zijn en nadien natuurlijk uitgebreid verslag uitbrengen!