MARLOU SARIS
Hij speelt accordeon en gitaar, zingt, is gek op gebreide truien en treedt het liefst op blote voeten op. Pål Moddi Knutsen: een 26-jarige - natuurlijk blonde - Noor die buiten zijn thuisland nog niet denderend populair is, maar toch voor menig uitverkochte zaal heeft gespeeld. Morgenavond staat hij met z'n band in de Botanique, hier in ons eigen Brussel.
Moddi - zoals zijn artiestennaam luidt - groeide op op Senja, het op een na grootste eiland van Noorwegen, ver boven de poolcirkel. Toch stelt het dorp waar hij de jaren tot het einde van de middelbare school doorbracht weinig voor, en in een interview met muziekfestival by:Larm zegt hij dan ook dat hij altijd heeft gedroomd om ergens heel anders te zijn. Wat overigens niet wil zeggen dat Moddi niet van zijn Noord-Noorwegen houdt. Het dragen van een lusekofte - een Noorse, wollen trui die Moddi graag draagt - is in het noorden van het land nog stukken gewoner dan in bijvoorbeeld Oslo, en ook in het liedje 'Togsang' (wat niet meer betekent dan 'treinlied') drukt hij zijn liefde duidelijk uit: Eindelijk weet ik waar ik vandaan kom, het is hier ver vandaan, maar ik was niet van plan er weg te gaan. ('Togsang' is een van zijn weinige Noorstalige nummers.)
Moddi - Togsang (fra Hjertestups) by FAIRPLAYENT
Weg
Maar Moddi bleef niet op Senja. Na de middelbare school besloot hij zich op de muziek te storten en te kijken of dat was wat hij wou, en of zijn muziek mensen raakte. Anderhalf jaar woonde hij overal en nergens, om vervolgens voor Oslo te kiezen, te schrijven en uiteindelijk een debuutalbum op te nemen op IJsland. Dit album, 'Floriography', werd zeer goed ontvangen en Moddi sleepte enkele successen in de wacht: hij werd genomineerd voor 'Beste nieuwkomer' en 'Beste mannelijke artiest' voor Spellemannsprisen - Noorwegens meest prestigieuze muziekprijs, kreeg een aanmoedigings- beurs van de Noorse popband A-ha en tourde met Angus en Julia Stone.
Zijn eerste album en de daarop volgende tour werden dus positief ontvangen, maar voor Moddi was het wat veel. "Ik had niet verwacht dat ik nog een tweede album zou maken," schrijft hij. Maar begin vorige maand - bijna 4 jaar na zijn vorige plaat dus - kwam 'Set the House on Fire' uit, en nu is hij gewoon weer aan het touren. Gelukkig maar.
Set the House on Fire
Met een titel als 'Set the House on Fire' en de kennis dat we het over een Noorse muzikant hebben, zou je misschien verwachten dat hij snoeiharde metal maakt. Maar nee, niets is minder waar. Zijn liedjes zijn rustig en beheerst - bijna magisch misschien wel, met de grote variëteit aan toch wel speciale instrumenten erbij. Zo is Moddi's accordeon een belangrijk ingrediënt, maar ook de viool, cello en contrabas zijn in vele nummers aanwezig. En - voor de Noorse muziekkenners onder ons - de man achter de piano is Einar Stray.
Hoe dan ook: het zal geen wild dansfestijn worden en ook voor een moshpit hoef je morgenavond niet naar de Botanique te komen, maar als je nog een manier zoekt om je paasvakantie (of weekend) op een fijne, gezellige manier - hoogstwaarschijnlijk zittend op de grond, maar sowieso genietend van mooie liedjes - af te sluiten... Dan zie ik je morgen!
In het voorprogramma staat overigens ook een Noorse: Kari Jahnsen, ook wel bekend als Farao.
 |
| foto: Jørgen Nordby |
Hij speelt accordeon en gitaar, zingt, is gek op gebreide truien en treedt het liefst op blote voeten op. Pål Moddi Knutsen: een 26-jarige - natuurlijk blonde - Noor die buiten zijn thuisland nog niet denderend populair is, maar toch voor menig uitverkochte zaal heeft gespeeld. Morgenavond staat hij met z'n band in de Botanique, hier in ons eigen Brussel.
Moddi - zoals zijn artiestennaam luidt - groeide op op Senja, het op een na grootste eiland van Noorwegen, ver boven de poolcirkel. Toch stelt het dorp waar hij de jaren tot het einde van de middelbare school doorbracht weinig voor, en in een interview met muziekfestival by:Larm zegt hij dan ook dat hij altijd heeft gedroomd om ergens heel anders te zijn. Wat overigens niet wil zeggen dat Moddi niet van zijn Noord-Noorwegen houdt. Het dragen van een lusekofte - een Noorse, wollen trui die Moddi graag draagt - is in het noorden van het land nog stukken gewoner dan in bijvoorbeeld Oslo, en ook in het liedje 'Togsang' (wat niet meer betekent dan 'treinlied') drukt hij zijn liefde duidelijk uit: Eindelijk weet ik waar ik vandaan kom, het is hier ver vandaan, maar ik was niet van plan er weg te gaan. ('Togsang' is een van zijn weinige Noorstalige nummers.)
Moddi - Togsang (fra Hjertestups) by FAIRPLAYENT
Weg
Maar Moddi bleef niet op Senja. Na de middelbare school besloot hij zich op de muziek te storten en te kijken of dat was wat hij wou, en of zijn muziek mensen raakte. Anderhalf jaar woonde hij overal en nergens, om vervolgens voor Oslo te kiezen, te schrijven en uiteindelijk een debuutalbum op te nemen op IJsland. Dit album, 'Floriography', werd zeer goed ontvangen en Moddi sleepte enkele successen in de wacht: hij werd genomineerd voor 'Beste nieuwkomer' en 'Beste mannelijke artiest' voor Spellemannsprisen - Noorwegens meest prestigieuze muziekprijs, kreeg een aanmoedigings- beurs van de Noorse popband A-ha en tourde met Angus en Julia Stone.
Zijn eerste album en de daarop volgende tour werden dus positief ontvangen, maar voor Moddi was het wat veel. "Ik had niet verwacht dat ik nog een tweede album zou maken," schrijft hij. Maar begin vorige maand - bijna 4 jaar na zijn vorige plaat dus - kwam 'Set the House on Fire' uit, en nu is hij gewoon weer aan het touren. Gelukkig maar.
 |
| foto: Erlend Berge |
Met een titel als 'Set the House on Fire' en de kennis dat we het over een Noorse muzikant hebben, zou je misschien verwachten dat hij snoeiharde metal maakt. Maar nee, niets is minder waar. Zijn liedjes zijn rustig en beheerst - bijna magisch misschien wel, met de grote variëteit aan toch wel speciale instrumenten erbij. Zo is Moddi's accordeon een belangrijk ingrediënt, maar ook de viool, cello en contrabas zijn in vele nummers aanwezig. En - voor de Noorse muziekkenners onder ons - de man achter de piano is Einar Stray.
Hoe dan ook: het zal geen wild dansfestijn worden en ook voor een moshpit hoef je morgenavond niet naar de Botanique te komen, maar als je nog een manier zoekt om je paasvakantie (of weekend) op een fijne, gezellige manier - hoogstwaarschijnlijk zittend op de grond, maar sowieso genietend van mooie liedjes - af te sluiten... Dan zie ik je morgen!
In het voorprogramma staat overigens ook een Noorse: Kari Jahnsen, ook wel bekend als Farao.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wij omarmen elke opmerking, prangende vraag, opbouwende kritiek of lovende reactie, so shoot! Oh ja .. en bedankt!