INE D'HOE
Gefilmd in een land waar filmindustrie taboe is en publieke bioscopen niet bestaan, is Wadjda toch een straffe prent. Zo eentje die je aan het denken zet, maar dan zonder het gebruikelijke vingertje of scherpe kritiek.
Wadjda is een film over sterke vrouwen en vrijheid, over alledaagse problemen die soms wel en soms niet de jouwe zijn. Deze Saoedische film toont als geen ander dat de cultuur waarin je opgroeit bepaalt hoe je verdere leven eruit zal zien.
Vrouwen in Saoedi-Arabië moeten meer dan ze mogen, terwijl de mannen er gamen, zeggen dat ze van je houden en tegelijkertijd toch een tweede echtgenote huwen. Vrijgevochten westerlingen zetten grote ogen op bij zoveel verboden: niet autorijden, niet fietsen, geen basketschoenen dragen, niet luidop zingen, shoprestricties, je verbergen wanneer mannen je kunnen zien. Als vrouw slaak je bij elke getoonde beperking en bij elk schuddend mannenhoofd een zucht van verlichting: “Blij dat ik hier geboren ben”.
Het verhaal is gelukkig veel eenvoudiger dan de thematiek doet vermoeden. De ietwat rebelse tienjarige Wadjda wil een fiets om haar eigenwijze buurjongen – met wie ze eigenlijk niet zou mogen spelen – in een race te verslaan. Op het eerste gezicht een heel onschuldige wens, ware het niet dat in de Saoedische samenleving een fiets als bedreiging voor de vrouwelijke maagdelijkheid gezien wordt. Wadjda’s hele wereld wijst haar droom af en ze besluit zelf de regie over te nemen. Haar vasthoudendheid om zelf genoeg geld voor de fiets van haar dromen bij elkaar te sparen en haar vindingrijke methodes daartoe zijn hartverwarmend.
Ondanks de simpele verhaallijn tilt de prent ‘la petite histoire’ moeiteloos boven haar gebruikelijke grenzen uit. Dat is niet in het minst te danken aan Waad Mohammed, het meisje dat de de rol van Wadjda vertolkt. Ze is prachtig in haar rol en je gelooft haast niet dat ze nooit eerder acteerde.
De eerste vrouwelijke regisseur van Saoudi-Arabië Haifaa Al-Mansour maakte van Wadjda bovenal een film over een dapper moeder-dochter-duo dat dreigt verpletterd te worden door een samenleving die hen niet altijd goed gezind is. Het is een verhaal over roeien met de riemen die je hebt, over traditie en rebellie en het aftasten van grenzen in een rigide wereld. Zonder ooit belerend over te komen toont de film één ding: dromen zijn universeel.
Bron |
Wadjda is een film over sterke vrouwen en vrijheid, over alledaagse problemen die soms wel en soms niet de jouwe zijn. Deze Saoedische film toont als geen ander dat de cultuur waarin je opgroeit bepaalt hoe je verdere leven eruit zal zien.
Vrouwen in Saoedi-Arabië moeten meer dan ze mogen, terwijl de mannen er gamen, zeggen dat ze van je houden en tegelijkertijd toch een tweede echtgenote huwen. Vrijgevochten westerlingen zetten grote ogen op bij zoveel verboden: niet autorijden, niet fietsen, geen basketschoenen dragen, niet luidop zingen, shoprestricties, je verbergen wanneer mannen je kunnen zien. Als vrouw slaak je bij elke getoonde beperking en bij elk schuddend mannenhoofd een zucht van verlichting: “Blij dat ik hier geboren ben”.
Het verhaal is gelukkig veel eenvoudiger dan de thematiek doet vermoeden. De ietwat rebelse tienjarige Wadjda wil een fiets om haar eigenwijze buurjongen – met wie ze eigenlijk niet zou mogen spelen – in een race te verslaan. Op het eerste gezicht een heel onschuldige wens, ware het niet dat in de Saoedische samenleving een fiets als bedreiging voor de vrouwelijke maagdelijkheid gezien wordt. Wadjda’s hele wereld wijst haar droom af en ze besluit zelf de regie over te nemen. Haar vasthoudendheid om zelf genoeg geld voor de fiets van haar dromen bij elkaar te sparen en haar vindingrijke methodes daartoe zijn hartverwarmend.
Bron |
De eerste vrouwelijke regisseur van Saoudi-Arabië Haifaa Al-Mansour maakte van Wadjda bovenal een film over een dapper moeder-dochter-duo dat dreigt verpletterd te worden door een samenleving die hen niet altijd goed gezind is. Het is een verhaal over roeien met de riemen die je hebt, over traditie en rebellie en het aftasten van grenzen in een rigide wereld. Zonder ooit belerend over te komen toont de film één ding: dromen zijn universeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wij omarmen elke opmerking, prangende vraag, opbouwende kritiek of lovende reactie, so shoot! Oh ja .. en bedankt!