RENÉE DEKKER
Zondag 10 februari was het weer zover: Chinees nieuwjaar! Een feest dat China, Taiwan, Singapore en Hong Kong voor ruim twee weken platlegt en waarbij tonnen vuurwerk de lucht in gaat. Maar hoe vieren de miljoenen Chinezen en Taiwanezen die niet in hun moederland wonen het begin van het jaar van de slang? Ratatouille Bruxelloise nam een kijkje op het Chinees nieuwjaarsfeest van de Taiwanese ambassade in Brussel.
Japans restaurant Kabuki aan de Kiekenmarkt was the place to be, niet alleen voor het nieuwjaarsfeest, maar sowieso: het is een smaakvol ingericht, groot restaurant. De keuken is Japans, de eigenaars en het personeel zijn Taiwanees. In Taiwan is Japans eten zeer populair, hoorde ik later van mijn buurvrouw. De Taiwanese cultuur is sterk beïnvloed door Japan als gevolg van 50 jaar kolonisatie. De naam van het restaurant, Kabuki, is ook de naam van een typisch Japanse vorm van gemaskerd theater.
Sushitrein maakt diepe indruk
Wat meteen diepe indruk maakte was de sushitrein. Waar sommige sushirestaurants een lopende band gebruiken om sushi naar de klant te brengen, koos Kabuki voor een modeltrein, die een traject door het voorste deel van het restaurant aflegt. De lucky few die een tafeltje aan het spoor hebben bemachtigd, kunnen de sushi zo van de wagons afplukken.
Maar het Taiwanese Chinees nieuwjaarsfeest vond achterin het restaurant plaats. De ambassade had ongeveer 150 mensen uitgenodigd. Dit waren vooral Taiwanezen die in Brussel en omstreken wonen, soms met een Belgische partner. Sommige vrouwen hadden speciaal voor de gelegenheid hun Cheongsam (traditionele zijden blouse of jurk) aangetrokken. Verder was het Chinese nieuwjaarsfeest eigenlijk vrij westers, met de gebruikelijke speeches en het uitbrengen van een toast op het nieuwe jaar.
Hierna ging het buffet van start: een combinatie van Japanse seafood met Taiwanese specialiteiten zoals gefrituurde kip. Ik was verbaasd dat iedereen zo netjes in de rij bleef staan bij het buffet en dat er niet voorgedrongen werd. In China, waar ik vroeger woonde, zou dit helemaal anders verlopen zijn. Tijdens het eten viel het op dat de meeste mensen hun buur niet leken te kennen. Er werden dus volop mensen aan elkaar voorgesteld. En ook de handelsmentaliteit van de Taiwanezen kwam duidelijk boven drijven: er werden overal business cards uitgewisseld en zakelijke opportuniteiten besproken.
Geen karaoke
En om pak ‘m beet negen uur was iedereen vertrokken! Volgens mijn buurvrouw is dat de normale gang van zaken in Taiwan: als het eten op is, blijft niemand plakken voor een pint of een wijntje, maar gaat iedereen naar huis of hooguit naar de karaoke (maar misschien is een ambassade-evenement daar niet helemaal de juiste gelegenheid voor). Bij gebrek aan karaoke gingen ook wij dus naar huis, hoewel we zeker nog eens terugkomen om de sushitrein uit te proberen.
Zondag 10 februari was het weer zover: Chinees nieuwjaar! Een feest dat China, Taiwan, Singapore en Hong Kong voor ruim twee weken platlegt en waarbij tonnen vuurwerk de lucht in gaat. Maar hoe vieren de miljoenen Chinezen en Taiwanezen die niet in hun moederland wonen het begin van het jaar van de slang? Ratatouille Bruxelloise nam een kijkje op het Chinees nieuwjaarsfeest van de Taiwanese ambassade in Brussel.
 |
| Foto: Victoria Pickering |
Sushitrein maakt diepe indruk
Wat meteen diepe indruk maakte was de sushitrein. Waar sommige sushirestaurants een lopende band gebruiken om sushi naar de klant te brengen, koos Kabuki voor een modeltrein, die een traject door het voorste deel van het restaurant aflegt. De lucky few die een tafeltje aan het spoor hebben bemachtigd, kunnen de sushi zo van de wagons afplukken.
 |
| Foto: Kattebelletje |
Hierna ging het buffet van start: een combinatie van Japanse seafood met Taiwanese specialiteiten zoals gefrituurde kip. Ik was verbaasd dat iedereen zo netjes in de rij bleef staan bij het buffet en dat er niet voorgedrongen werd. In China, waar ik vroeger woonde, zou dit helemaal anders verlopen zijn. Tijdens het eten viel het op dat de meeste mensen hun buur niet leken te kennen. Er werden dus volop mensen aan elkaar voorgesteld. En ook de handelsmentaliteit van de Taiwanezen kwam duidelijk boven drijven: er werden overal business cards uitgewisseld en zakelijke opportuniteiten besproken.
Geen karaoke
En om pak ‘m beet negen uur was iedereen vertrokken! Volgens mijn buurvrouw is dat de normale gang van zaken in Taiwan: als het eten op is, blijft niemand plakken voor een pint of een wijntje, maar gaat iedereen naar huis of hooguit naar de karaoke (maar misschien is een ambassade-evenement daar niet helemaal de juiste gelegenheid voor). Bij gebrek aan karaoke gingen ook wij dus naar huis, hoewel we zeker nog eens terugkomen om de sushitrein uit te proberen.
Restaurant Kabuki weergeven op een grotere kaart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wij omarmen elke opmerking, prangende vraag, opbouwende kritiek of lovende reactie, so shoot! Oh ja .. en bedankt!