ELIEN DECOMMER
(tekst & foto's)
Viooltjes planten tegen homofobie. Dat is wat de Brit Paul Harfleet doet met zijn ‘The Pansy Project’. Hij plant bloemetjes op plaatsen waar homofobe daden hebben plaatsgevonden. Met zijn project is de artiest al de halve wereld rondgegaan. Ook andere organisaties nemen ‘The Pansy Project’ over, net zoals gisteren het Brusselse Regenbooghuis.
Oké, dit is wat Harfleet concreet doet: hij trekt naar een bepaalde stad, bezoekt daar de plekken waar homofobe misdrijven hebben plaatsgevonden, zoekt het dichtstbijzijnde stukje aarde, plant daar een viooltje – al dan niet met de toestemming van de plaatselijke autoriteiten – neemt er een foto van en plaatst die op zijn website. Dat is Harfleet zijn ‘The Pansy Project’. Heel opvallend: de afbeeldingen op de website krijgen als titel de scheldwoorden of uitdrukkingen die de homofobe daders hun slachtoffers hebben toegeroepen. Zo zijn er foto’s met als titel ‘Fucking Faggot’, ‘Fucking Lezzers’ en ‘I think he’s a queer! Shall we kill him?’. Naar aanleiding van de Internationale Dag tegen Homofobie, gisteren welteverstaan, en The Pride in Brussel, welgeteld vandaag, ging ook het Brusselse Rainbow House "de bloemetjes buitenzetten".
Stil protest
Paul Harfleet (zie foto) is acht jaar geleden met zijn project begonnen, op 31 maart 2005 om precies te zijn. Deze actie vormt zijn “stil protest” tegen homofobe misdrijven. Meestal gaat het om incidenten die de slachtoffers niet eens hebben aangegeven. Harfleet hoopt dat dankzij dit project mensen uit de taboesfeer zullen breken en dergelijke incidenten wel zullen melden. Maar het gaat niet enkel om verbaal geweld. Ook heel veel mensen krijgen te kampen met fysiek homofoob geweld. Harfleet heeft zelfs al enkele viooltjes geplant op plaatsen waar mensen uit haat werden vermoord.
Londen, New, York, Berlijn, Istanbul en nog een handjevol steden, dat zijn stuk voor stuk plaatsen waar de artiest reeds viooltjes heeft achtergelaten. “Hij doet dat in samenwerking met guerrilla gardeners. Dat zijn vrijwilligers die zonder toestemming ‘tuintjes’ aanleggen in steden of plantjes potten, om zo meer groen te scheppen in hun stad”, legt een woordvoerdster van het Rainbow House me uit. “Hij gebruikt hen eigenlijk als medium. Zij willen vooral meer natuur in de stad en proberen die ook te behouden, hij wil een boodschap meegeven en voornamelijk de foto bewaren. Het is een kunstwerk, eigenlijk.”
The Brussels Pansy Project
Trouwens, pansy mag misschien ‘viooltje’ betekenen, in het Engels staat het ook voor faggot, oftewel ‘janet’. Goed. Afspraak om 17.00 uur aan het Regenbooghuis. Op weg naar het ontmoetingscentrum passeer ik De Beurs, die ter ere van de Pride met de typische regenboogkleuren versierd is. Tussen die kleuren hangen posters van Leonardo Da Vinci, de huidige tentoonstelling die er loopt. “Da Vinci zou zich omdraaien in zijn graf, mocht ‘m dat zien”, hoor ik een voorbijganger zeggen. Wat de man waarschijnlijk niet weet is dat er geruchten de ronde doen dat de Italiaanse kunstenaar zelf homoseksuele kantjes had.
Aangekomen in het Rainbow House. De plantjes, handschoenen en schopjes staan al klaar. Gieters hoeven niet mee, want buiten regent het pijpenstelen. “Harfleet zelf is niet van de partij, die zit op een ander project in Londen. Hij heeft wel strikte richtlijnen doorgestuurd die we moeten volgen”, vertelt een andere medewerker van het ontmoetingscentrum me. De woordvoerdster van het Rainbow House voegt eraan toe dat ze net drie dagen eerder in Zuid-Afrika hadden beslist om ook op 17 mei ‘The Pansy Project’ daar uit te voeren. Iets over half zes gaat ‘The Brussels Pansy Project’ van start. Ik krijg nog een fluitje mee. “Dat is het teken van de Pride 2013, maar eigenlijk is het ook een alarmsignaal tegen homofobie. Dat laatste is eigenlijk altijd al een rode draad geweest in de Prides,” meldt nog een andere medewerker.
Bashing kaart
Kort nadien staan we op de eerste plek waar een viooltje wordt geplant. Er is namelijk een hele route uitgestippeld die de naam ‘Bashing kaart’ draagt. “En die kaart is dan nog maar een selectie.” Hoe het Brusselse Rainbow House, en ook Paul Harfleet, aan informatie geraakt over deze plaatsen? “Meestal door oproepen te doen, bijvoorbeeld via internet. En daar komt altijd veel respons op.”
Harfleet zijn richtlijnen worden goed gevolgd: het dichtstbijzijnde stukje aarde wordt gezocht, het viooltje wordt geplant, er worden foto’s genomen en er wordt uitleg gegeven aan de omstanders in het Engels. Het eerste bloemetje krijgt de naam ‘Sale Pédé’. De groep trekt verder, al moet de planter even terugkeren, want hij is zijn paraplu bij het plantje vergeten. “On va planter des fleurs, pas des parapluies, quand même.”
‘Sale Pédé’ is een titel die nog een paar keer terugkomt. Andere geplante viooltjes krijgen namen zoals ‘Faggot’ en ‘Gays Aren’t Normal’. Ook hier in Brussel gaat het om incidenten waarbij mensen niet alleen verbaal onrecht werd aangedaan. Een deelnemer van het project zegt nog: “Het is inderdaad een mooi idee. Het is alleen triestig dat het moet bestaan."
(tekst & foto's)
Viooltjes planten tegen homofobie. Dat is wat de Brit Paul Harfleet doet met zijn ‘The Pansy Project’. Hij plant bloemetjes op plaatsen waar homofobe daden hebben plaatsgevonden. Met zijn project is de artiest al de halve wereld rondgegaan. Ook andere organisaties nemen ‘The Pansy Project’ over, net zoals gisteren het Brusselse Regenbooghuis.
Oké, dit is wat Harfleet concreet doet: hij trekt naar een bepaalde stad, bezoekt daar de plekken waar homofobe misdrijven hebben plaatsgevonden, zoekt het dichtstbijzijnde stukje aarde, plant daar een viooltje – al dan niet met de toestemming van de plaatselijke autoriteiten – neemt er een foto van en plaatst die op zijn website. Dat is Harfleet zijn ‘The Pansy Project’. Heel opvallend: de afbeeldingen op de website krijgen als titel de scheldwoorden of uitdrukkingen die de homofobe daders hun slachtoffers hebben toegeroepen. Zo zijn er foto’s met als titel ‘Fucking Faggot’, ‘Fucking Lezzers’ en ‘I think he’s a queer! Shall we kill him?’. Naar aanleiding van de Internationale Dag tegen Homofobie, gisteren welteverstaan, en The Pride in Brussel, welgeteld vandaag, ging ook het Brusselse Rainbow House "de bloemetjes buitenzetten".
 |
| bron: Facebook |
Paul Harfleet (zie foto) is acht jaar geleden met zijn project begonnen, op 31 maart 2005 om precies te zijn. Deze actie vormt zijn “stil protest” tegen homofobe misdrijven. Meestal gaat het om incidenten die de slachtoffers niet eens hebben aangegeven. Harfleet hoopt dat dankzij dit project mensen uit de taboesfeer zullen breken en dergelijke incidenten wel zullen melden. Maar het gaat niet enkel om verbaal geweld. Ook heel veel mensen krijgen te kampen met fysiek homofoob geweld. Harfleet heeft zelfs al enkele viooltjes geplant op plaatsen waar mensen uit haat werden vermoord.
Londen, New, York, Berlijn, Istanbul en nog een handjevol steden, dat zijn stuk voor stuk plaatsen waar de artiest reeds viooltjes heeft achtergelaten. “Hij doet dat in samenwerking met guerrilla gardeners. Dat zijn vrijwilligers die zonder toestemming ‘tuintjes’ aanleggen in steden of plantjes potten, om zo meer groen te scheppen in hun stad”, legt een woordvoerdster van het Rainbow House me uit. “Hij gebruikt hen eigenlijk als medium. Zij willen vooral meer natuur in de stad en proberen die ook te behouden, hij wil een boodschap meegeven en voornamelijk de foto bewaren. Het is een kunstwerk, eigenlijk.”
The Brussels Pansy Project
Trouwens, pansy mag misschien ‘viooltje’ betekenen, in het Engels staat het ook voor faggot, oftewel ‘janet’. Goed. Afspraak om 17.00 uur aan het Regenbooghuis. Op weg naar het ontmoetingscentrum passeer ik De Beurs, die ter ere van de Pride met de typische regenboogkleuren versierd is. Tussen die kleuren hangen posters van Leonardo Da Vinci, de huidige tentoonstelling die er loopt. “Da Vinci zou zich omdraaien in zijn graf, mocht ‘m dat zien”, hoor ik een voorbijganger zeggen. Wat de man waarschijnlijk niet weet is dat er geruchten de ronde doen dat de Italiaanse kunstenaar zelf homoseksuele kantjes had.
Aangekomen in het Rainbow House. De plantjes, handschoenen en schopjes staan al klaar. Gieters hoeven niet mee, want buiten regent het pijpenstelen. “Harfleet zelf is niet van de partij, die zit op een ander project in Londen. Hij heeft wel strikte richtlijnen doorgestuurd die we moeten volgen”, vertelt een andere medewerker van het ontmoetingscentrum me. De woordvoerdster van het Rainbow House voegt eraan toe dat ze net drie dagen eerder in Zuid-Afrika hadden beslist om ook op 17 mei ‘The Pansy Project’ daar uit te voeren. Iets over half zes gaat ‘The Brussels Pansy Project’ van start. Ik krijg nog een fluitje mee. “Dat is het teken van de Pride 2013, maar eigenlijk is het ook een alarmsignaal tegen homofobie. Dat laatste is eigenlijk altijd al een rode draad geweest in de Prides,” meldt nog een andere medewerker.
Kort nadien staan we op de eerste plek waar een viooltje wordt geplant. Er is namelijk een hele route uitgestippeld die de naam ‘Bashing kaart’ draagt. “En die kaart is dan nog maar een selectie.” Hoe het Brusselse Rainbow House, en ook Paul Harfleet, aan informatie geraakt over deze plaatsen? “Meestal door oproepen te doen, bijvoorbeeld via internet. En daar komt altijd veel respons op.”
Harfleet zijn richtlijnen worden goed gevolgd: het dichtstbijzijnde stukje aarde wordt gezocht, het viooltje wordt geplant, er worden foto’s genomen en er wordt uitleg gegeven aan de omstanders in het Engels. Het eerste bloemetje krijgt de naam ‘Sale Pédé’. De groep trekt verder, al moet de planter even terugkeren, want hij is zijn paraplu bij het plantje vergeten. “On va planter des fleurs, pas des parapluies, quand même.”
‘Sale Pédé’ is een titel die nog een paar keer terugkomt. Andere geplante viooltjes krijgen namen zoals ‘Faggot’ en ‘Gays Aren’t Normal’. Ook hier in Brussel gaat het om incidenten waarbij mensen niet alleen verbaal onrecht werd aangedaan. Een deelnemer van het project zegt nog: “Het is inderdaad een mooi idee. Het is alleen triestig dat het moet bestaan."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wij omarmen elke opmerking, prangende vraag, opbouwende kritiek of lovende reactie, so shoot! Oh ja .. en bedankt!