RENÉE DEKKER
Ruim 2.000 Belgische meisjes, waarvan circa 800 in Brussel, lopen het risico besneden te worden, aldus GAMS (Groupe pour l’Abolition de la Mutilation Sexuelle). Ieder jaar stijgt ook het aantal besneden vrouwen die bevallen in België. Hoewel vrouwenbesnijdenis in ons land verboden is, vermoedt Brussels gynaecoloog Martin Caillet dat ook in België meisjes besneden worden.
Vrouwenbesnijdenis – ook wel vrouwelijke genitale verminking (VGM) genoemd – komt voornamelijk voor in Afrika. In landen als Egypte, Soedan en Somalië is meer dan 80 procent van de vrouwen besneden. De migratie van Afrikanen naar andere delen van de wereld heeft als gevolg dat VGM ook in Europa steeds vaker voorkomt.
Primitieve operatie zonder verdoving
In tegenstelling tot besnijdenis bij mannen is vrouwenbesnijdenis zeer schadelijk voor de genotsbeleving van seksualiteit of maakt dit zelfs onmogelijk. De besnijdenis wordt vaak uitgevoerd zonder verdoving en door iemand zonder medische scholing. Als gevolg van de ingreep lopen jonge meisjes risico op infecties en bloedingen met mogelijk dodelijke afloop. Slachtoffers van VGM lijden vaak aan chronische pijnen en hebben een hoge kans op (levensbedreigende) complicaties bij de bevalling.
De redenen om vrouwen ondanks alle risico’s toch te besnijden zijn uiteenlopend: onbesneden vrouwen worden in sommige delen van Afrika gezien als oneerbaar. Besnijdenis is binnen verschillende Afrikaanse culturen deel van de rites die meisjes moeten ondergaan om als volwassen en huwbare vrouw beschouwd te worden. VGM is niet religiegebonden: het is een oud fenomeen dat in christelijke, islamitische en animistische gebieden van Afrika voorkomt.
Ruim 6.000 vrouwen in België zijn besneden
Op dit moment wonen in België naar schatting meer dan 6.000 besneden vrouwen, waarvan de meeste in hun Afrikaanse land van herkomst besneden zijn. Twee hiervan zijn Assita Kanko en Aïssatou Diallo. Brussel Nieuws maakte onlangs een korte documentaire over deze vrouwen, waarin ze vertellen over de traumatische gebeurtenis en hoe zij nu in België verder leven.
De strijd tegen VGM
De organisatie GAMS helpt besneden vrouwen door ervoor te zorgen dat slachtoffers toegang vinden tot de juiste gezondheidszorg en rechtsbijstand. Ook zet GAMS zich in voor meisjes die nog niet besneden zijn, maar die een groot risico lopen om genitaal verminkt te worden. Door middel van sensibilisering van beroepsgroepen die veel met kinderen werken, hoopt GAMS meisjes die een hoog risico lopen op tijd te signaleren en besnijdenis te voorkomen.
Om ook het brede publiek over vrouwenbesnijdenis te informeren, organiseert GAMS op dit moment de tentoonstelling "Vrouwenbesnijdenis, mijn manier om NEE te zeggen". De fototentoonstelling in de Brusselse Sint-Gorikshallen toont portretten van Afrikaanse vrouwen, zowel in Afrika als in België, die slachtoffer werden van VGM en die zich nu met wisselend succes inzetten tegen deze culturele praktijk.
Sint-Gorikshallen, Brussel weergeven op een grotere kaart
Ruim 2.000 Belgische meisjes, waarvan circa 800 in Brussel, lopen het risico besneden te worden, aldus GAMS (Groupe pour l’Abolition de la Mutilation Sexuelle). Ieder jaar stijgt ook het aantal besneden vrouwen die bevallen in België. Hoewel vrouwenbesnijdenis in ons land verboden is, vermoedt Brussels gynaecoloog Martin Caillet dat ook in België meisjes besneden worden.
 |
| Bron: BlatantWorld |
Vrouwenbesnijdenis – ook wel vrouwelijke genitale verminking (VGM) genoemd – komt voornamelijk voor in Afrika. In landen als Egypte, Soedan en Somalië is meer dan 80 procent van de vrouwen besneden. De migratie van Afrikanen naar andere delen van de wereld heeft als gevolg dat VGM ook in Europa steeds vaker voorkomt.
Primitieve operatie zonder verdoving
In tegenstelling tot besnijdenis bij mannen is vrouwenbesnijdenis zeer schadelijk voor de genotsbeleving van seksualiteit of maakt dit zelfs onmogelijk. De besnijdenis wordt vaak uitgevoerd zonder verdoving en door iemand zonder medische scholing. Als gevolg van de ingreep lopen jonge meisjes risico op infecties en bloedingen met mogelijk dodelijke afloop. Slachtoffers van VGM lijden vaak aan chronische pijnen en hebben een hoge kans op (levensbedreigende) complicaties bij de bevalling.
De redenen om vrouwen ondanks alle risico’s toch te besnijden zijn uiteenlopend: onbesneden vrouwen worden in sommige delen van Afrika gezien als oneerbaar. Besnijdenis is binnen verschillende Afrikaanse culturen deel van de rites die meisjes moeten ondergaan om als volwassen en huwbare vrouw beschouwd te worden. VGM is niet religiegebonden: het is een oud fenomeen dat in christelijke, islamitische en animistische gebieden van Afrika voorkomt.
Ruim 6.000 vrouwen in België zijn besneden
Op dit moment wonen in België naar schatting meer dan 6.000 besneden vrouwen, waarvan de meeste in hun Afrikaanse land van herkomst besneden zijn. Twee hiervan zijn Assita Kanko en Aïssatou Diallo. Brussel Nieuws maakte onlangs een korte documentaire over deze vrouwen, waarin ze vertellen over de traumatische gebeurtenis en hoe zij nu in België verder leven.
 |
| Bron: GAMS |
De organisatie GAMS helpt besneden vrouwen door ervoor te zorgen dat slachtoffers toegang vinden tot de juiste gezondheidszorg en rechtsbijstand. Ook zet GAMS zich in voor meisjes die nog niet besneden zijn, maar die een groot risico lopen om genitaal verminkt te worden. Door middel van sensibilisering van beroepsgroepen die veel met kinderen werken, hoopt GAMS meisjes die een hoog risico lopen op tijd te signaleren en besnijdenis te voorkomen.
Om ook het brede publiek over vrouwenbesnijdenis te informeren, organiseert GAMS op dit moment de tentoonstelling "Vrouwenbesnijdenis, mijn manier om NEE te zeggen". De fototentoonstelling in de Brusselse Sint-Gorikshallen toont portretten van Afrikaanse vrouwen, zowel in Afrika als in België, die slachtoffer werden van VGM en die zich nu met wisselend succes inzetten tegen deze culturele praktijk.
Sint-Gorikshallen, Brussel weergeven op een grotere kaart
Wat een goede minidocumentaire. Wat knap dat deze vrouwen ondanks alles toch van het leven kunnen genieten en wat naar dat Aïssatou niet bij haar ouders op bezoek kan omdat ze bang is dat haar dochters gevaar lopen. Wat goed dat hier aandacht aan geschonken wordt en ook dat jullie er een artikel aan wijden! Je hoopt dat zulke dingen niet voorkomen in onze geciviliseerde westerse wereld maar dat blijkt helaas anders te zijn.
BeantwoordenVerwijderen