VALERIE RENAERS
Het is al een tijdje een hot item in de pers: homoseksualiteit. Van rellen over het homohuwelijk in Frankrijk, de goedkeuring ervan tot geweld tegen homo’s: onderwerpen rond homoseksualiteit haalden de afgelopen weken dagelijks de media. Er is echter een groep waar we niets over weten, allochtone holebi’s. Merhaba in het Brusselse zet zich in voor deze mensen. Ratatouille Bruxelloise sprak met Said Al Nasser, de voorzitter van de beweging.
In 2002 zette een groep allochtone mannen, vrouwen en transgenders Merhaba op poten, een beweging voor LGBTQI (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgenders, Queer, Questioning of Intersex, leren we) uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Sub-Sahara Afrika. Hoewel er al organisaties bestaan waar LGBTQI steun kunnen zoeken en vragen kunnen stellen, was er volgens Al Nasser ook een aparte organisatie nodig voor de allochtone gemeenschap: “We vonden dat de traditionele holebibeweging nogal ‘wit’ was en dat die voornamelijk uit 20 tot 37-jarigen bestond. Daarnaast was de thematiek waarrond ze werkten de coming out, terwijl wij meer de nadruk op coming in leggen. Wij willen liever kennis maken met mensen in dezelfde situatie terwijl bij coming out het vooral gaat over hoe je het moet vertellen tegen je vrienden en familie. Bij ons ligt dat natuurlijk heel moeilijk. We willen dat de mensen zich eerst goed in hun vel voelen. Als ze zich later sterk genoeg voelen en het nodig vinden, dan kunnen ze het aan hun omgeving vertellen. Maar we gaan hun niet pushen, we vinden het belangrijk dat de keuze bij de persoon zelf ligt. Daarnaast is er het probleem van meervoudige discriminatie. Als je bijvoorbeeld als allochtone holebi een appartement zoekt, kan je geweigerd worden omdat je holebi bent en omdat je bijvoorbeeld van Marokkaanse afkomst bent. Het is dus eigenlijk een accumulatie van problemen.”
Solidariteit, ondanks je kleurtje of geaardheid
Zowel allochtonen als holebi’s hebben vooroordelen ten opzichte van elkaar, dat maakt het extra moeilijk voor allochtone holebi’s. “Langs de ene kant heb je racisme en langs de andere kant heb je allochtonen die vinden dat de islam en homoseksualiteit niet samen gaan. Het was dus zeer belangrijk dat we geloofwaardig waren ten opzichte van de moslimgemeenschap om te tonen dat het dus wel kan en dat er zelfs een vereniging voor bestaat. Die vooroordelen ten opzichte van elkaar komen vooral door het polariserend discours van de media. Zo komen allochtonen vaak in beeld als homohaters terwijl er ook positieve stemmen van allochtonen zijn, maar die komen weinig aan bod en krijgen meestal weinig gehoor. Zo kwam er veel reactie op een debat van een imam die een positief beeld wou schetsen. Velen vroegen zich af of hij wel representatief was voor de islam. Maar wie is er wel representatief voor de hele islam? Het is hoe dan ook belangrijk om die stem aan te horen en met respect te behandelen,” vertelt Al Nasser. Beiden groepen hebben dus vooroordelen ten opzichte van elkaar. “Dat is jammer omdat je zo de kans ontneemt om kennis te maken met holebi’s en allochtonen die het wel goed menen. Dat is dus onze niche eigenlijk, een brug te maken tussen deze twee groepen en het verhaal nuanceren. Als we als samenleving het probleem willen aanpakken dan moeten we solidair zijn met andere minderheden, of die nu anders geaard zijn of een ander kleurtje hebben. Dat is voor ons de essentie.”
'Echte mannen houden van voetbal!'
Merhaba wilt enerzijds een luisterend oor bieden en anderzijds een debat op gang brengen. Zo is er de MerhabaPhone waar je terecht kan met vragen of als je problemen hebt. Maar ze proberen ook mensen die in dezelfde situatie zitten in contact te brengen. Zo organiseren ze iedere laatste donderdag van de maand Merhabar in het Regenbooghuis op de Kolenmarkt in Brussel. Daar kunnen LGBTQI van het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Sub-Sahara Afrika terecht voor een goed gesprek, thee, koekjes en zuiderse muziek. Maar ze nemen ook geregeld deel aan debatten, stellen films voor die met het thema te maken hebben en organiseren zo nu en dan een feestje.
De beweging probeert meerdere groepen aan te spreken. Ze willen zowel holebi’s zelf als hun omgeving bereiken. “We werken rond allochtone holebi’s en hun omgeving. Naar professionelen toe geven we vormingen voor mensen die in aanraking komen met de doelgroep. Anderzijds proberen we het debat aan te vangen in deze gemeenschap maar ook in de hele samenleving. We proberen voornamelijk aan te tonen dat homofobie niet bestreden kan worden met islamofobie. We merken dat sommigen een eenzijdig beeld ophangen van moslims of Marokkanen dat ze allemaal homohaters zijn. Het is een moeilijk onderwerp maar dat wil niet zeggen dat er geen positieve stemmen zijn of stemmen die een genuanceerder beeld naar voor schuiven. Vaak wordt homofobie verengd tot een probleem van de allochtonen terwijl holebi’s ook slachtoffers van autochtonen kunnen zijn. Bij Merhaba zien we het breder dan enkel een repressieve aanpak. Wij hanteren ook een sensibiliserende aanpak. Wij proberen bijvoorbeeld de traditionele rollenverdeling, de typische man-vrouwverhouding dat er een mannetje en een vrouwtje is, te doorbreken. Ze zeggen ‘een echte man moet geïnteresseerd zijn in voetbal’ dat is niet zo! Dat is een echte heteronorm waar maar een klein deel aan beantwoordt. We moeten proberen die normen te nuanceren."
Het probleem van de grootsteden
Merhaba startte meer dan tien jaar geleden in Brussel maar is intussen uitgegroeid tot een beweging voor heel Vlaanderen. Hoewel Brussel gekend staat als een homohatende stad, waar geweld tegen holebi’s vaak voorkomt, is het niet typisch voor Brussel. “In alle grootsteden is het probleem groter. Daar komt geweld tegen homo’s iets meer voor. In Brussel komt het misschien iets vaker voor maar je hebt hier een holebibuurt in het centrum van Brussel en er is dus meer interactie met de bewoners. Concrete gegevens hebben we niet. Het is een onzichtbaar probleem omdat er geen echte nauwkeurige cijfers zijn. De overheid is gelukkig aan het werken aan het sensibiliseren van de politie. Slachtoffers worden namelijk vaak niet echt aangehoord. De politie wordt gevormd om correct te noteren zodat homohaat correcte cijfers krijgt."
Hoewel het beeld van de homohatende allochtoon wellicht nog lang niet zal verdwijnen, zijn er toch steeds meer allochtonen die homohaat veroordelen. “Er zijn al veel allochtonen met een genuanceerdere visie en de kwestie wordt steeds bespreekbaarder. Zo is er bijvoorbeeld de vader van Ihsane Jarfi, de Marokkaanse homo die in Luik werd vermoord vorig jaar. Hij was leraar islam en hij heeft zijn zoon gewoon aanvaard zoals hij was en het zelfs voor hem opgenomen in de allochtone gemeenschap. Natuurlijk zijn er veel tegenvoorbeelden maar dat toont toch wel dat er een positieve evolutie is en dat de werkelijkheid genuanceerder is dan je in de media ziet."
Het is al een tijdje een hot item in de pers: homoseksualiteit. Van rellen over het homohuwelijk in Frankrijk, de goedkeuring ervan tot geweld tegen homo’s: onderwerpen rond homoseksualiteit haalden de afgelopen weken dagelijks de media. Er is echter een groep waar we niets over weten, allochtone holebi’s. Merhaba in het Brusselse zet zich in voor deze mensen. Ratatouille Bruxelloise sprak met Said Al Nasser, de voorzitter van de beweging.
 |
| bron: merhabablog.blogspot.be |
In 2002 zette een groep allochtone mannen, vrouwen en transgenders Merhaba op poten, een beweging voor LGBTQI (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgenders, Queer, Questioning of Intersex, leren we) uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Sub-Sahara Afrika. Hoewel er al organisaties bestaan waar LGBTQI steun kunnen zoeken en vragen kunnen stellen, was er volgens Al Nasser ook een aparte organisatie nodig voor de allochtone gemeenschap: “We vonden dat de traditionele holebibeweging nogal ‘wit’ was en dat die voornamelijk uit 20 tot 37-jarigen bestond. Daarnaast was de thematiek waarrond ze werkten de coming out, terwijl wij meer de nadruk op coming in leggen. Wij willen liever kennis maken met mensen in dezelfde situatie terwijl bij coming out het vooral gaat over hoe je het moet vertellen tegen je vrienden en familie. Bij ons ligt dat natuurlijk heel moeilijk. We willen dat de mensen zich eerst goed in hun vel voelen. Als ze zich later sterk genoeg voelen en het nodig vinden, dan kunnen ze het aan hun omgeving vertellen. Maar we gaan hun niet pushen, we vinden het belangrijk dat de keuze bij de persoon zelf ligt. Daarnaast is er het probleem van meervoudige discriminatie. Als je bijvoorbeeld als allochtone holebi een appartement zoekt, kan je geweigerd worden omdat je holebi bent en omdat je bijvoorbeeld van Marokkaanse afkomst bent. Het is dus eigenlijk een accumulatie van problemen.”
Solidariteit, ondanks je kleurtje of geaardheid
 |
| bron:www.knack.be |
'Echte mannen houden van voetbal!'
Merhaba wilt enerzijds een luisterend oor bieden en anderzijds een debat op gang brengen. Zo is er de MerhabaPhone waar je terecht kan met vragen of als je problemen hebt. Maar ze proberen ook mensen die in dezelfde situatie zitten in contact te brengen. Zo organiseren ze iedere laatste donderdag van de maand Merhabar in het Regenbooghuis op de Kolenmarkt in Brussel. Daar kunnen LGBTQI van het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Sub-Sahara Afrika terecht voor een goed gesprek, thee, koekjes en zuiderse muziek. Maar ze nemen ook geregeld deel aan debatten, stellen films voor die met het thema te maken hebben en organiseren zo nu en dan een feestje.
De beweging probeert meerdere groepen aan te spreken. Ze willen zowel holebi’s zelf als hun omgeving bereiken. “We werken rond allochtone holebi’s en hun omgeving. Naar professionelen toe geven we vormingen voor mensen die in aanraking komen met de doelgroep. Anderzijds proberen we het debat aan te vangen in deze gemeenschap maar ook in de hele samenleving. We proberen voornamelijk aan te tonen dat homofobie niet bestreden kan worden met islamofobie. We merken dat sommigen een eenzijdig beeld ophangen van moslims of Marokkanen dat ze allemaal homohaters zijn. Het is een moeilijk onderwerp maar dat wil niet zeggen dat er geen positieve stemmen zijn of stemmen die een genuanceerder beeld naar voor schuiven. Vaak wordt homofobie verengd tot een probleem van de allochtonen terwijl holebi’s ook slachtoffers van autochtonen kunnen zijn. Bij Merhaba zien we het breder dan enkel een repressieve aanpak. Wij hanteren ook een sensibiliserende aanpak. Wij proberen bijvoorbeeld de traditionele rollenverdeling, de typische man-vrouwverhouding dat er een mannetje en een vrouwtje is, te doorbreken. Ze zeggen ‘een echte man moet geïnteresseerd zijn in voetbal’ dat is niet zo! Dat is een echte heteronorm waar maar een klein deel aan beantwoordt. We moeten proberen die normen te nuanceren."
 |
| bron: www.merhaba.Be |
 |
| bron: sdgln.com |
Merhaba startte meer dan tien jaar geleden in Brussel maar is intussen uitgegroeid tot een beweging voor heel Vlaanderen. Hoewel Brussel gekend staat als een homohatende stad, waar geweld tegen holebi’s vaak voorkomt, is het niet typisch voor Brussel. “In alle grootsteden is het probleem groter. Daar komt geweld tegen homo’s iets meer voor. In Brussel komt het misschien iets vaker voor maar je hebt hier een holebibuurt in het centrum van Brussel en er is dus meer interactie met de bewoners. Concrete gegevens hebben we niet. Het is een onzichtbaar probleem omdat er geen echte nauwkeurige cijfers zijn. De overheid is gelukkig aan het werken aan het sensibiliseren van de politie. Slachtoffers worden namelijk vaak niet echt aangehoord. De politie wordt gevormd om correct te noteren zodat homohaat correcte cijfers krijgt."
Hoewel het beeld van de homohatende allochtoon wellicht nog lang niet zal verdwijnen, zijn er toch steeds meer allochtonen die homohaat veroordelen. “Er zijn al veel allochtonen met een genuanceerdere visie en de kwestie wordt steeds bespreekbaarder. Zo is er bijvoorbeeld de vader van Ihsane Jarfi, de Marokkaanse homo die in Luik werd vermoord vorig jaar. Hij was leraar islam en hij heeft zijn zoon gewoon aanvaard zoals hij was en het zelfs voor hem opgenomen in de allochtone gemeenschap. Natuurlijk zijn er veel tegenvoorbeelden maar dat toont toch wel dat er een positieve evolutie is en dat de werkelijkheid genuanceerder is dan je in de media ziet."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wij omarmen elke opmerking, prangende vraag, opbouwende kritiek of lovende reactie, so shoot! Oh ja .. en bedankt!